Poszukiwacze skarbów zdobyli mapę zamku, w którego podziemiach znajduje się olbrzymi skarb. Mapa jest naniesiona na siatkę kwadratową, której węzły mają współrzędne całkowite. Lewy dolny róg (węzeł) siatki ma współrzędne (0,0), a przeciwległy, prawy górny róg - współrzędne (10000, 10000). Na mapie zamek ma kształt wielokąta, którego boki leżą na liniach siatki. Kolejne dwa boki wielokąta są zawsze prostopadłe. Brzeg tego wielokąta jest łamaną zamkniętą zwykłą, tzn. każdy jej wierzchołek należy do dokładnie dwóch odcinków łamanej, a każdy inny punkt - do jednego. Odcinki linii tworzących siatkę zawarte w wielokącie, w tym także każdy bok wielokąta, przedstawiają odcinki podziemnych korytarzy zamku. W jednym z węzłów (tzn. na przecięciu linii siatki), należącym do wielokąta zaznaczony jest punkt wejścia do podziemi, a w innym węźle również należącym do wielokąta - punkt, w którym ukryty jest skarb.

Chcemy obliczyć długość najkrótszej drogi podziemnymi korytarzami zamku od punktu wejścia do podziemi do punktu, w którym ukryty jest skarb. Przyjmujemy, że jednostką długości jest długość boku pojedynczej kratki na siatce.

Zadanie

• wczytuje z pliku tekstowego ZAM.IN następujące dane o zamku:
  • liczbę wierzchołków n wielokąta przedstawiającego zamek, 4 <= n <= 5000,
  • współrzędne wierzchołków w kolejności ich występowania przy obchodzeniu wielokąta,
  • współrzędne punktu wejścia do podziemi i punktu, w którym ukryty jest skarb;
• znajduje długość najkrótszej drogi podziemnymi korytarzami zamku (po liniach siatki), od punktu wejścia do podziemi do punktu, w którym znajduje się skarb;
• zapisuje wynik w pliku tekstowym ZAM.OUT.

Wejście

W każdym z kolejnych n wierszy są zapisane dwie liczby całkowite z zakresu [0..10000] oddzielone pojedynczym odstępem - są to współrzędne kolejnego wierzchołka wielokąta.

Następnie, w przedostatnim wierszu pliku są zapisane w takim samym formacie współrzędne punktu wejścia do podziemi, a w ostatnim wierszu współrzędne punktu położenia skarbu.

Wyjście

Przykład

10
9 6
9 2
12 2
12 9
2 9
2 1
8 1
8 3
4 3
4 6
11 5
3 1

Poprawnym rozwiązaniem jest w tym przypadku następujący plik ZAM.OUT:

14

Twój program powinien szukać pliku ZAM.IN w katalogu bieżącym i tworzyć plik ZAM.OUT również w bieżącym katalogu. Plik zawierający napisany przez Ciebie program w postaci źródłowej powinien mieć nazwę ZAM.???, gdzie zamiast ??? należy wpisać co najwyżej trzyliterowy skrót nazwy użytego języka programowania. Ten sam program w postaci wykonalnej powinien być zapisany w pliku ZAM.EXE.